Hej, ik ben Catharina. Ik ben 39 jaar en getrouwd met F. Sinds 2017 wonen we in Denemarken. Hij werkt hier bij een groot biermerk en ik heb gewerkt als docent en reisleider. We hebben samen sinds kort een dochter. Leven in een ander land en in een andere taal is soms ploeteren, maar vaak echt heel leuk.. Ik zal proberen er zo eerlijk mogelijk over te schrijven … lees je mee?
Het is 1 minuut voor 1. Ik check de naam op de deur vier keer. Ja, het is echt dezelfde naam als in de mail stond. Goed, daar gaan we. Aanbellen bij iemand die ik niet ken. Haar stem klinkt vriendelijk. Ik klik de wieg van het onderstel van de kinderwagen en neem mijn dochter mee de trap op naar het appartement van de vriendelijke onbekende.
Vandaag ontmoet ik voor het eerst mijn mødregrup: de moedergroep. We zijn bij elkaar gebracht door de Deense versie van het consultatiebureau. En we hebben afgesproken bij één van de moeders thuis.
Sinds de jaren zeventig bestaan er in Denemarken moedergroepen: je brengt kersverse moeders bij elkaar en ze kunnen iets aan elkaar hebben. Het werkt meestal ongelofelijk goed. Er zijn moedergroepen die elkaar na 40 jaar nog zien, er zijn levenslange vriendschappen uit ontstaan en moeders gaan zelfs samen op vakantie.
Het idee is afkomstig uit de vrouwenbeweging: vrouwen van alle sociale lagen zouden zo aan elkaar gekoppeld worden, zodat ze konden leren van elkaar. Tegenwoordig worden er juist vrouwen verenigd die dezelfde achtergrond hebben.
Er zijn speciale groepen voor moeders van premature baby’s, moeders van meerlingen en moeders van grote gezinnen. Aangezien met name vrouwen hier lange periodes ouderschapsverlof hebben, is het fijn om ervaringen te delen en samen iets te ondernemen. Meestal tellen moedergroepen vijf tot acht moeders, dus het blijft overzichtelijk, maar je zit ook niet op elkaars lip.
De reden dat wij een clubje zijn, is vermoedelijk dat we op een steenworp afstand van elkaar wonen.
We komen er al snel achter dat we allemaal opvallend lange baby’s hebben. Zou dat de reden zijn dat we aan elkaar gekoppeld zijn? Waarschijnlijk niet. De reden dat wij een clubje zijn, is vermoedelijk dat we op een steenworp afstand van elkaar wonen. En dat we ons eerste kind hebben gekregen in januari of februari van 2019.
Mijn dochter begint meteen te spelen met een vlinder die boven haar hoofdje hangt, want de gastvrouw heeft zo´n statief met speeltjes eraan. Terwijl we kamillethee drinken en flødeboller eten, besluiten drie van de vier aanwezige baby’s dat het nú tijd is voor voeding en dus worden ze aan de borst gelegd.
Later zet mijn dochter het enorm op een huilen, maar ik heb geen idee wat er aan de hand is.
Later zet mijn dochter het enorm op een huilen, maar ik heb geen idee wat er aan de hand is. Meestal, als we rustig samen thuis zijn, kan ik wel aanvoelen of het honger is, of vermoeidheid, of een sok die niet lekker zit, of te veel licht of juist te weinig. Maar nu weet ik het echt niet.
Ik probeer dus van alles. Ik maak een flesje voor haar, wat ik haar probeer te geven in de kamer, in de slaapkamer van de gastvrouw en in de kamer van de dochter van de gastvrouw. Werkt niet. Uiteindelijk loop ik met haar en wieg ik haar, tot ze een dutje doet. Ze was dus gewoon een beetje moe geworden door alles.
We zijn allemaal nieuw hier en we ploeteren allemaal.
Het is aanleiding voor een gezellige openhartigheid. De andere moeders weten ook vaak niet wat hun baby wil. We zijn allemaal nieuw hier en we ploeteren allemaal.
Van tevoren was ik enorm zenuwachtig voor deze ontmoeting. Ik hoop natuurlijk heel erg dat deze groep echt mijn squad gaat worden … Maar wat ik voel me kwetsbaar als buitenlander! Met name vanwege de taal. Ik spreek best aardig Deens, maar kan ik een gesprek onder leeftijdgenoten volgen? Over bevallen en gebroken nachten?
De middag vliegt om.
Ja, zo blijkt. Dat lukt heel aardig. En ben ik de anderen dan niet tot last? Nee, dat lijkt mee te vallen. Het lijkt die andere meiden niet te boeien dat mijn Deens soms zo stuntelig is. We komen hier immers niet voor taal. We komen hier om met elkaar te delen hoe het is om een nieuwbakken moeder te zijn.
Er wordt gepraat en gepraat. Over borstvoeding, over bevallen, over ruggenprikken en krampjes. De middag vliegt om. We plannen de volgende afspraak na Pasen. Dan zal ik de gastvrouw zijn, heb ik meteen maar voorgesteld. Heb ik gelukkig genoeg tijd om uit te zoeken waar je goede flødeboller kunt halen.
Abonneer je nu op fabulous mama en profiteer van mooie kortingen.
Bloginspiratie
Shop losse edities
Bestel Fabulous Mama en krijg hem gratis thuisbezorgd!
