‘Ik groeide op tijdens de apartheid in Zuid-Afrika’

Lucinda Douglas (47), moeder van drie kinderen, groeide op in Zuid-Afrika tijdens de apartheid. Onderdrukking, geweld en seksueel misbruik kregen haar niet klein: “Mijn moeder zei altijd: ‘Lucinda, jij kunt alles worden wat je wilt.’ Of ze het zelf echt geloofde, weet ik niet. Maar zij plantte wel een zaadje.

Tijdens het apartheidsregime waren er wijken voor blanke mensen, wijken voor zwarte mensen en wijken voor kleurlingen. Wij behoorden tot de laatste groep. Niet blank en niet zwart. Je vertonen in een wijk waar je niet thuishoorde, deed je niet. De hiërarchie was duidelijk.

Er ontstond een morele verloedering en ik groeide op in een cultuur van geweld, huisinbraken, drank- en drugsmisbruik, incest en verkrachtingen.

Totdat de apartheid in 1948 werd ingevoerd, was Zuid-Afrika een vrij land en mijn vader woonde met mijn opa en oma in een mooi huis. Op een avond stond de politie voor de deur met een bevelschrift. ‘Jullie zijn hier niet meer welkom. Wegwezen.’ Wat ze konden dragen, mochten ze meenemen, de rest moesten ze achterlaten.

Mensen voelden zich machteloos en vernederd en dat uitte zich in frustratie. Ook bij mijn vader. Wat was anders de reden dat hij ons dagelijks uitschold en mishandelde? Er ontstond een morele verloedering en ik groeide op in een cultuur van geweld, huisinbraken – we hadden vier honden ter bescherming -, drank- en drugsmisbruik, incest en verkrachtingen. De eerste keer dat iemand zich aan mij vergreep, was ik 6 jaar oud.”

Al snel merkte ik dat mijn huidskleur in Nederland geen rol speelde en dat ik hier kon zijn wie ik wilde zijn. Een mooie conclusie.

Op haar 21e vertrekt Lucinda uit Zuid-Afrika, om als au-pair in Nederland te gaan werken. “Mijn kennismaking met Nederland was er een van voortdurende verbazing. De vrijheid die ik had om gewoon op een fiets te stappen en overal naartoe te kunnen gaan. De luxe om op een terrasje te zitten, zonder aangevallen of beroofd te worden.

Al snel merkte ik dat mijn huidskleur in Nederland geen rol speelde en dat ik hier kon zijn wie ik wilde zijn. Een mooie conclusie. Maar ik had nog wel wat geestelijke bagage uit mijn verleden van me af te schudden.”

Benieuwd hoe het verhaal van Lucinda afloopt? Je leest het hele interview in fabulous mama | nummer 4 | 2018