‘Zelfs het spaargeld van onze kinderen had hij verspeeld’

Yvonne (36) was gelukkig met haar fijne gezin. Totdat ze ontdekte dat Marco, haar man en vader van hun drie kleine kinderen, verslaafd was aan cocaïne en gokken. ‘Op mijn vrije ochtend kwam hij soms naar huis om gezellig samen koffie te drinken. Nu begrijp ik dat hij dan de post wilde onderscheppen uit angst voor incassobrieven en schuldeisers.’

 “Het klinkt onwaarschijnlijk, maar ik heb er niets van gemerkt. Niemand in mijn omgeving. Onze vrienden niet, mijn familie niet… Natuurlijk kijk ik nu met andere ogen terug. Ik heb veel aanwijzingen gemist. Marco moest heel vaak ’s avonds nog even weg, iets ophalen voor zijn werk of iets bespreken. Hij werkte als bedrijfsleider in de horeca en draaide onregelmatige uren. Het hoort erbij, dacht ik. Hij sliep ook slecht en spookte ’s nachts vaak uren door het huis. Hij zei meestal dat onze dochter niet kon slapen of een vieze luier had, en dat hij het wel zou regelen. De lieverd, dacht ik dan, en draaide me om en sliep verder.

Nu weet ik dat hij op die momenten high was, of onrustig omdat het hem allemaal boven het hoofd begon te groeien. Ook van de schulden had ik geen idee. Ik heb een drukke baan, draai een fulltime functie in vier dagen, en daarnaast deed ik veel met de kinderen, die toen drie, vijf en zeven waren. Marco werkte drie dagen en had meer tijd voor thuis. Om mij te ontlasten hadden we afgesproken dat hij de financiële administratie zou doen. De hypotheek, de huishoudrekening, de spaarrekeningen… Alle bankpost ging regelrecht naar zijn bureau. De laatste maanden kwam hij op mijn vrije ochtend soms naar huis om gezellig samen koffie te drinken. Nu begrijp ik dat hij dan de post wilde onderscheppen uit angst voor incassobrieven en schuldeisers.

Achteraf zie ik heel veel dingen anders. Ons hele huwelijk was een leugen. Hij heeft mij twee jaar lang voorgelogen en dat kan ik hem nooit vergeven. De avond waarop alles uitkwam, heb ik hem de deur uit gezet. Ik heb geen seconde getwijfeld en er geen moment spijt van gehad. Dat klinkt hard en dat is het misschien ook, maar hij heeft mij zo diep gekwetst. Het voelde als een mes in mijn rug. Nu, bijna twee jaar later, heb ik emotioneel meer afstand. Ik begrijp nu beter dat hij ziek was en problemen had. Toch vind ik het geen excuus voor zijn laffe, leugenachtige gedrag. Hij heeft mij en de kinderen de rug toegekeerd. Letterlijk. Elke keer als hij de deur uit ging om coke te scoren of stiekem te gokken met ons spaargeld, zei hij eigenlijk tegen ons: fuck you. Verslaving is een egoïstische ziekte.

Ik hield van een leugen: ik hield van het personage dat hij thuis bij ons speelde. De lieve, zorgzame man en vader. Toen het allemaal uit was gekomen, schaamde ik me voor mijn eigen naïviteit. Hoe had ik dit niet kunnen zien? Ik voelde me zo ontzettend dom. Gelukkig ben ik heel goed opgevangen door mijn vrienden en familie. Zij hielpen mij de dingen in perspectief te zien. Zij voelden zich ook verraden. Als iemand zijn best doet om de waarheid te verhullen, is het lastig de realiteit te zien. Marco leidde een dubbelleven en deed zijn uiterste best om dat te verbergen. In onze vriendengroep was hij die lieve, aardige goedzak, de gangmaker. En daarbij: ik vertrouwde hem. Zo simpel was het. Dat hij daar misbruik van maakte, was zijn fout, niet de mijne.

Het begon allemaal met zijn nieuwe baan, zo vertelde hij achteraf. Hij had vroeger wel vaker coke gebruikt op feestjes, maar was zijn drugsvrienden na zijn studie uit het oog verloren. Nu ik erover nadenk, heb ik hem nog nooit gehoord over vrienden van vroeger. Best raar, eigenlijk. Ik wist dat hij in zijn jeugd nogal een einzelganger geweest was, en verder hebben we er niet veel over gepraat. Ik ben juist heel sociaal. Ik heb een hechte vriendenclub van een stuk of tien man, stelletjes en singles. We kennen elkaar van de middelbare school. Mijn vrienden hebben Marco vanaf het begin volledig geaccepteerd en opgenomen. Hij hoorde er helemaal bij. Hij ging op zondag mee voetballen met de mannen in het park, hij kon het goed vinden met mijn vriendinnen en kookte enthousiast voor de hele groep als we in de zomer etentjes gaven in de tuin. Ik vond het geweldig dat het zo goed klikte. Ik heb daar zelfs meerdere malen op getoost!

Toen het allemaal uitkwam, heb ik mijn vrienden gevraagd of zij wisten wat er aan de hand was, of zij een vermoeden hadden. Tot mijn verbazing wist eentje ervan. Het kwam er hortend en stotend uit. Hij had Marco een keer buiten gezien bij het casino. Marco was aangeschoten geweest en in een baldadige stemming. De volgende dag had die vriend hem gebeld om te vragen of alles oke was. Marco had toen gezegd dat hij een keer uit de band had willen springen en dat het een beetje uit de hand was gelopen. Hij had hem gesmeekt niets tegen mij te zeggen. Ik ben even heel boos geweest op die vriend, maar heb het hem wel vergeven. Hij wilde niet tussen ons in komen te staan en ik begrijp dat.

Tekst Anne Bakker | Beeld Shutterstock

Het volledige artikel lees je in Fabulous Mama 3-2020. Deze bestel je hier.

Wil jij geen enkele editie missen? Abonneer je dan nu op Fabulous Mama magazine!

Wil je op de hoogte blijven van de leukste artikelen en toffe winacties? Volg Fabulous Mama magazine op Instagram, Facebook en meld je aan voor onze tweewekelijkse nieuwsbrief.